Kochany Pamiętniczku,

Deleguję się do pokątnego polegiwania, redukując atrakcje na wolnym ogniu. Wybacz więc, ale ta notka nie jest w stanie unieść nadmiaru świątecznych emocji.


Termometr zwyżkuje wymieniając minus na plus. Słońce śmieje się zza drzew i zamienia w wodę wszystko, co okiem sięgnąć. Zwierzyna leśna porusza się kajakami, ptactwo z parasolkami unosi lekki wietrzyk. Mżonek buduje wały przeciwpowodziowe z błotka, igliwia i mchu, a Mirabelka osusza zielony domek ogniem z kominka.

Albo tak…

W kominku się tli. Dziadek Jaś zajada karpika. Babcia Najświętsza zalicza popołudniową drzemkę. Mżonek odsypia wczorajszy wieczór u Gospodarzy. Dzieciaki rozeszły się zajmując same sobą. A aktualny natłok atrakcji zobojętnił zupełnie Mirabelkę na pisanie bloga.

Właściwie tak…

Ponieważ las nie współpracuje z operatorem sieci i gnie się zupełnie pod innym kątem, przedarcie się do cyfrowego świata wydaje się rzeczą poniekąd niemożliwą.

Te kilka literek jest dla potwierdzenia, że Mirabelka jeszcze żyje, nie przejadła się i nie trafiła na oddział gastryczny.