Przed, w trakcie i po

Dzieci w szkole, Mżonek wyjątkowo w domu. Stworzyły się warunki idealne. Mirabelka rozpalona na myśl nadchodzącej chwili.

- No to bierzmy się do roboty! – oznajmił swoim niskim głosem Mżonek.
Mirabelka posłusznie ściąga kieckę...

Wkłada na siebie strój codzienny, wystarczająco wyświechtany, zwany w okolicznych kręgach roboczym i schodzą trzy i pół piętra poniżej swoich okien.

Od dłuższego czasu Kermit nie pomieszkiwał w garażu, a temperatura oscylowała w okolicach kilku kresek poniżej zera. Noce były dla niego samotną próbą przetrwania.
Nikt nie był pewien na sto procent, czy żyw doczeka rana.

- Zimno tu jak w psiarni! – wyartykułowała rozdygotana Mirabelka.

Garaż skrywał wiele tajemnic nie pozostawiając wolnej przestrzeni, a asortyment niecodziennego użytku walał się z lewa na prawo.
Było nawet podejrzenie, że nocą dzikie szczury urządzają imprezy i zakąszają ogórem prosto z weka pod olej silnikowy.

- Uruchomimy Farelkę – dzielny jak zwykle Mżonek nie zauważał zagrożenia.

I począł wyplątywać z pajęczej sieci owego potwora. Po kilku kwadransach maszyna była już gotowa do odpalenia.
Błysk w oku Mżonka rozpalił wszystkie grzałki jednocześnie. Z wnętrza potwora zaczął wydobywać się przeraźliwy warkot, aż okoliczne truchło struchlało.

No, nie zupełnie wszyscy. Bo nie wiedzieć skąd przyczłapał zakapturzony posłaniec. Nie niósł on ze sobą żadnych dobrych wieści.

- Co wy tam wyrabiacie! – rozejrzał się po garażu i natychmiast zmarszczył krzaczaste brwi, bo bezczelnie wdzierała mu się w oko ta nieszczęsna Farelka.

- *„Ja rozumiem, że wam jest zimno, ale jak jest zima to musi być zimno, tak?
Pani kierowniczko, takie jest odwieczne prawo natury!

- Czy ja palę?” – Mirabelka nie miała żadnych wątpliwości.

PS
Z ostatnich newsów – Szczury eksmitowane, Kermit znów pomieszkuje w garażu.

*na potrzeby wydarzeń cytat wypożyczony - "Miś" reż. Stanisław Bareja.