prawo serii

Dorastający przy niedzieli o czwartej rano pokłusował do tualety, potem łyknął stopera i udało mu się zaczopować tak, że mógł nawet zaryzykować kilka bąków bez powikłań.
Całe szczęście, że w przeciwieństwie do Virusa sam się deleguje na tron.

Śniadania nie skonsumował, twierdząc jednak, że cudownie ozdrowion. Więc skoro Mżonek atrakcję obiecał, na Hobbita poszli.

Mirabelkę fascynuje takie kino, szczególnie, że ciszę i spokój może w domu uzbrajać do woli.
Błogostan mija jednak nieubłaganie jak czas. W kole szesnastej powrócili.

Dorastający cały rozgorączkowany, drżący, do czterdziestu dobijał. Na nic tłumaczenia, że gorączka powstała z wyniku rozentuzjazmowania filmem.

Ostatnie zajścia nie wpłynęły jednak dobrze na reputację Mendyków, ale skoro nie było opcji zastępczej, MM postanowili dać im ostatnią szansę i uderzyć licząc na nawrócenie.

Godzinkę odsiedzieli i Pani House diagnozę postawiła.

Gardło zaczerwienione, wątroba pod łukiem, śledziona pod łukiem, leki objawowo, wszystko w porządku to się dopiero rozwija.
Czyli czekać.

Na szczęście Mżonek sam z Dorastającym stacjonował w gabinecie, bo na słowo Czekać z ust szanownych państwa Mendyków, Mirabelka dochodzi w minutę do rozstroju nerwowego.

Do 37, lekami z domowej apteczki gorączkę zdjęła . Czekamy.


Wieczór tej samej niedzieli.

Dorastający poleżał, potem powstał.
Upada mu pudełko chusteczek, robi kroka i omija.

- A może byś podniósł?

- Jestem chory, nie mogę się schylać.

- Widocznie prowadzisz zbyt hulaszczy tryb życia.

- Zapomniałaś? Wątroba przeszkadza mi pod łukiem?

No jakież to oczywiste.