sezonowo

Mżonek bez przypadek wyczaił dla Mirabelki kozaczki. Fotkę przysłał, dyrektywę wydał, jechać, obejrzeć, zakupić.

Tak więc Dziadek Jaś zatrudniony za niańkę robił, a Mirabelka z Babcią Najświętszą wybrały się na przykazane zakupy do galerii.

W końcu na potrzeby zimy faktycznie przyda się zmiana podkucia na kopytach.

Przymierzyły kolejną i nastą źle skrojoną bluzkę, ze zbyt dużym i przymałym dekoltem, z przykrótkimi, z przydługimi rękawami i kilka sweterków nie w tym rozmiarze, albo kolorze.

Nie powiem, dwie frywolne bluzeczki łyknęły, na lato będzie jak znalazł. No i jeszcze jeden zmechacony malinowy sweterek. Ten się załapie na zimę, a może nawet po domu?
To i tak jeszcze wyjdzie w praniu.

Zasiadają w wygodnych fotelach, transakcję opijają dużą latte macchiato.
I oderwane zupełnie od rzeczywistości popijając kawkę, dymią na lewo i prawo.

- A właściwie to po co my tu przyjechałyśmy? - ocknęła się Babcia Najświętsza.

- No racja, buty! - zerwała się Mirabelka do biegu.

I już obydwie siedzą na przymiarkach.
Babcia Najświętsza nie miała wątpliwości - wybrała, dopasowała, idealne, kupione.
Mirabelka mierzy ecco kozaczki. Ale jakieś takie zbyt ecco i drogie.
Wybiera w końcu te zupełnie nie promowane przez Mżonka.
Podwija spodnie do kolan zachwycając się anfas i profilem, pięknie opiętą łydką i stwierdza, że ten filc w cholewach to jakiś taki zbyt cienki na zimę.

- Będzie Ci ciepło, przecież mają futerko – zauważa Babcia Najświętsza.

Cholera, może już pora nogi ogolić?