Ciary Farciary

- Dzień dobry, kto z Państwa ostatni? – rzuciła pytanie w stronę kolejki Mirabelka.

- Ja, ja… – odpowiedziała kobieta nerwowo podskakując na krześle.

- To będę za Panią – Mirabelka posłała uśmiech na koniec kolejki i zasiadła pod gabinetem zabiegowym.

- Jak wyjdzie pielęgniarka niech Pani da Jej kartę, bo wzywa po nazwisku – udzieliła instrukcji nerwowa kobieta.

- Kartę? – myśli Mirabelki powędrowały na stół do mieszkania. - Aaaa kartę! – w jednej chwili z pokoju powróciła wprost do rzeczywistości.

- No kartę – fuknęła w stronę głupiej kobieta. - Ja czekałam na dole dwie godziny, a ludzi jak mrówków i wpychają się jeszcze takie bez skierowania do kolejki – dodała wyraźnie zbulwersowana. - O wyszła! Da Jej Pani kartę.

- Dzień dobry – uznając za zasadne Mirabelka wdrożyła tanią sztuczkę z uśmiechem numer osiemset dziewięćdziesiąt trzy i wysypała się jak u księdza. - Proszę Pani, zapomniałam skierowania z domu, a byłam na dziś umówiona na zdjęcie szwów, więc nie mogłam dostać karty z rejestracji. Myśli Pani, że mam jeszcze dziś jakąś szansę na przyjęcie? – jeżyk na mirabelkowej głowie przybrał kolor blond, a twarz nabrała wyrazu niedorozwiniętej ofiary.

- No przecież nie zostawimy Pani z tymi szwami, Pan doktor przyjdzie to zadzwoni do rejestracji i na pewno wyjmie Pani kartę, niech się Pani nie martwi – klepiąc po ramieniu uspokajała sierotkę Marysię pielęgniarka.

- Bardzo dziękuję – ukłoniła się znów najgrzeczniej jak umiała i zasiadła z powrotem na krzesełku. Niepewnie rozglądając się w koło, Mirabelka przetasowała palce i niewinnie złożyła dłonie na kolanach.

- Ssss... - zasyczała nerwowo kobieta.

- Wrrr... - zawtórowała jej reszta kolejki.


Istne ciary.