Sylwester tudzież inny Bożydar

Podskórnie wyczuwam pewne nastroje, ale prawdopodobnie tylko dlatego, że od kilku dni spada na mnie magicznym blaskiem popierdujące niebo i z gromkością swoją, której nie da się nie słyszeć, oznajmia

- Uraaaa!!!!!

Od lat, tego właśnie dnia, utrzymuję dystans od masowej histerii, ataków optymizmu, spazmów i niepohamowanej radości. Dla mnie to całkowicie nijaki wachlarz figur. Gdybyśmy umówili się, że rok skończy się 21 marca, to wszystkie te schyłkowe emocje zbiorowo przenieślibyśmy na wiosnę. Skoro żyję sobie prawie spokojnie, nie potrzebny mi specjalny dzień i to jeszcze czczony hukiem w blaskach fleszy. Wtedy też, nie muszę zastanawiać się nad dalszym losem, bo on sam bywa za mnie wyjątkowo kreatywny.

I co z tego, że zmieniły się kartki w kalendarzu i przeleciało kolejno dwanaście miesięcy? Ja nie jestem nawet w stanie zeznać co robiłam w zeszły wtorek. Dni, tygodnie, miesiące tak mi się zlewają, że wychodzi z tego spory kocioł pomyj. A postanowienia czy w marcu, czy w listopadzie przecież ciągle takie same. Chwilowo wolę unikać jednoznacznych deklaracji, bo na dzień dzisiejszy nie naszykowałam sobie żadnych rozliczeń i żadnego biznesplanu.

Jakby tu inteligentnie dogodzić Wam i sobie na tych obszarach?

- Inteligentnie? - pojęcia nie mam!

A w odpowiedzi co szykują gwiazdy na przyszły rok dla nas, to już chyba tylko jakiś esemesik pod dowolny numer, albo za 3 zeta bez VAT do wróża Macieja.

Co by tu Państwu pożyczyć?

- Nic nie pożyczę, ja Wam dam! …dobrą radę, liczcie tylko na swoje/siebie.

Wybory też pozostawiam Wam!

Ale szampana w gadzinie Zero, za Państwa Spokój, Zdrowie i Szczęście się napiję.