Z interpunkcją po przecince

Przyszła pora i na Telesfora.
Wybrał się więc dnia pewnego Mżonek z Dorastającym do dyplomowanego fryzjera. Mżonek - fryzura standard, tak samo jak poprzednio, za to Dorastający, celem konkretnego odwłosienia. Teraz, spokojne kiedyś dziecię, lata po chałupie, mruczy coś pod nosem, a burza wisi pod sufitem, aż żarówki się spinają. A mówiłam, że lepsza będzie darmowa usługa  w salonie Zwariowane Nożyczki Madame Mirabell. Zupełnie nie rozumiem o co całe halo? Ja problemów nie mam! Włosy ręcznikiem czeszę i to cały zabieg z głową. No chyba, że faktycznie mam coś z głową, ale wtedy zupełnie inna specjalizacja musiałaby wkroczyć. No ale skoro wolał trzy dychy z włosami zostawić, niech się wścieka. Biorę to na miękko. I układam się i netbooka do kolan przytulam. Coś napiszę. Może do Was słowo, może w Fejsie pogmeram. Tu luknę -  a ten szemrze! Tam stuknę, coś wcisnę - burczy nadąsany!

- Mam! Librus (elektroniczny dziennik) syna, zapewne mnie nastroi. I nastroił!

- Do mnie, truchtem marsz! - nawołuję z drugiego pokoju.

- Co chcesz? – dopytuje chyba przez megafon.

- Nie będę się darła, masz przyjść! – kwestia setny raz powtarzana przeze mnie.

- O matko święta, ale co się stało! – oburzony głos zamienia się w lament.

- Nie jestem Twoją matką – zawsze mu tłumaczę, że w tej kwestii jest sierotą. – Mówi się mamusia.

- To co szanowna mamusia chciała? – z ironiczną tonacją brnie przed siebie.

- Możesz mi wytłumaczyć, co to za pała? – dopytuję.

- A taaaa. To z dyktanda. Wszyscy dostali – tłumaczy się Dorastający.

- Mnie nie interesują wszyscy, tylko Ty - przekonuję zaparcie.

- Bo baba…

- Pani! – jak zwykle muszę go poprawiać.

- No Pani! Stawiała pały, jak ktoś zrobił pięć byków i więcej – odpowiada.

- A Ty dziecko ile zrobiłeś? – drążę temat.

- Jaaaaa, tylko trzynaście, inni mieli więcej – I on myśli, że rokuje?

- Mnie nie interesują inni – zaczynam się chyba powtarzać. – Przecież nie miałeś nigdy pały z dyktanda.

- No to teraz mam – cieszy się Dorastający.

- No i co się tak szczerzysz?  A jakie błędy zrobiłeś? – dopytuję.

- Ziemia z małej. I nie była to ziemia do kwiatków – przewiduje chyba moje dalsze pytania.

- Ale to jest jeden błąd, a reszta? – przeliczyłam na szybko w pamięci.

- No bo ta Ziemia była trzy razy, a reszta to przecinki – tłumaczy się mądry pierworodny.

- A tych przecinków to za mało, czy za dużo? – naiwnie pytam.

- I jedno i drugie – I nie wiem już, czy to ironia, czy fakt.

- Idź poczytaj zasady interpunkcji pierdoło!

No ale co zrobić, jak on zawsze, jak lawina na wydechu i powietrza nie łyka. To niby skąd miał wiedzieć, gdzie przecinki stawiać? Sama wiem, że nie bardzo wiem.

- Jeszcze tu stoisz? Idź w pokoju.

I o włosach do wieczora, ani słowa.