Zemsta wykładziny

Zdarta z powierzchni płaskiej wykładzina wylądowała za pomocą rąk i pleców Mżonka centralnie pod śmietnikiem. Mirabelka błysnęła zatrutym zębem z zadowolenia, dotarło do niej, że jest już o krok od remontu i przemeblowania wszechświata.
Tętniąca szczęka zadbała o płytki sen, więc miała całą noc na planowanie. Przeprowadzkę rzeczy z kąta w kąt rozpoczęła od rana. Jednak dziś przed południem sytuacja wymknęła się z rąk Mirabelki, a może nawet wyślizgnął się grunt pod nogami.
Korzystając z drabiny jaką w tym momencie miało być łóżko, wspięła się o pół metra bliżej półki z książkami. Podstawa to zdejmować najpierw te duże gabaryty, tak właśnie rozpoczęła swoją pracę i co by nie mówić na nich ją zakończyła. Zeskakując z łóżka prawą nogą, przecież dla dobrego nastroju z łóżka prawą nogą się schodzi, no i kiedyś ktoś wbił jej to w głowę tak więc uczynić chciała. Tylko, że nikt nie powiedział, że przy niemaniu wykładziny wytwarza się śliska nawierzchnia i trzeba w try miga dołączyć i lewą nogę, albo w tym podnieceniu o tym fakcie zwyczajnie zapomniała. Gdy jedną nogę zdjęła i zadem na podłodze osiadła, dopiero głośne chrupnięcie kolana przypomniało o istnieniu drugiej kończyny. Potem jeszcze droga do szpitala o tym przypominała, rentgen i ustawianie już zupełnie nieustawnej nogi pod różnymi kątami, a właściwie kolana w pozycji kolana, gipsowanie i droga powrotna do domu.
Zastanawia się teraz, czy nie prosić Mżonka, by przeprosił wykładzinę i wtargał z powrotem na górę do domu. Cholera teraz świat będzie musiał zaczekać, bo raczej remont jak wiosna przesunie się w czasie.

Ps. Do jutra zbiera wpisy i dedykacje na gipsie. Zainteresowanych serdecznie zaprasza.
A potem to na parę tygodni będzie już miała nowiuśką mało używaną pr/ortezę.